Rozdział 12 - ''Lecz moją uwagę przykuła...''

ROZDZIAŁ DEDYKOWANY MOJEJ KOCHANEJ AGATCE!

MAM NADZIEJĘ, ŻE BĘDZIE SIĘ GO MIŁO CZYTAŁO!

***

Przed nami pojawiła się moja mama, ubrana w długą granatową suknię, a swoje, białe włosy miała spięte w wysokiego koka.

-Witaj Chione -rzekł, matko jedyna nie... powiedział Chejron.

-Chejronie, skończmy z tymi formalnościami, proszę. Cześć, córciu!

-Cześć, mamo!

-Rozumiem, że zdecydowaliście się rozpocząć misję.

-Owszem -wtrąciła Allie z uśmiechem.

-A zatem chwyćcie się za ręce! -spojrzałam na Chione wzrokiem, który mógł zabijać. Nie... Nie... Nie!
Obok mnie stał Will... Myślałam w rozpaczy co zrobić, ale nic nie przyszło mi do głowy... Nawet żaden wredny tekst.... CO SIĘ ZE MNĄ DZIEJE! Nie miałam wyjścia musiałam go chwycić za tą rękę... Uczyniłam ten gest bez ukrywania mojej niechęci, ale tak na prawdę się bałam tego co poczuję. Niestety stało się to co przewidywałam. Jak tylko mnie dotknął przeszedł mnie miły dreszczy... JAK TEN CHŁOPAK NA MNIE WPŁYWA?! Drugą ręką chwyciłam Al, tym razem bezproblemowo.

-Gotowi? -upewniła się nimfa śniegu, kiedy otrzymała potwierdzenia, powiedziała- Zamknijcie oczy! κίνηση* -poczułam dziwne szarpnięcie w brzuchu.

Kiedy otwarłam oczy dookoła było biało... Dosłownie biało, wszędzie byłśnieg.

-Gdzie jesteśmy? –zapytał niepewnie Will. Co bałeś się, że moja mamuśka cię gdzieś wywiezie?

-Odwróć się Willu, a zobaczysz.

Odwróciłam się w stronę mojej mamy, a kiedy zobaczyłam kto stoi obok niej zaparł mi się dech w piersiach. Zapewne Will i Allie patrzyli na cudne widoki wokół nas, ale całą moją uwagę przykuła pewna mulatka. Zaczęłam biec w jej stronę, a ona w moją.

-Tak dawno się nie widziałyśmy –wyszeptałam jej we włosy, gdy już się przytuliłyśmy i rozpłakałam się ze wzruszenia. Clary poszła moim śladem. Miałam wrażenie, że trwałyśmy w tym przytulasie godzinami, aż pewny osobnik (już chyba wiecie kto XD- dop.aut) nam przeszkodził.

-Mhmm… Nie chciałbym przerywać tej niezwykle wzruszającej…

-Czego?! –powiedziałam równocześnie z Clary, wybuchnęłyśmy śmiechem.

-O.. ok.. Spo… spokojnie –powiedziała Clar pomiędzy wybuchami śmiechu.

-A więc?

-Jest nam trochę zimno, czy moglibyśmy wejść do środka?

-A, czy ktoś widzi jakiś problem?

-A zatem chodźmy.

Dopiero teraz moją uwagę przykuły widoki, które były cudne… Piękny, biały zamek, z wieloma wieżami i okiennicami. Koło zamku stały stajnie, w których stały śliczne białe konie, a obok wielkie urządzone staromodnie sanie. Pałac był umieszony na środku polany leśnej. Mimo, iż w Obozie było lato, to tutaj trwała zima. Drzewa w lesie nie miały liści, a na nich osadzał się cudnie szron, śnieg i sople. Chione prowadziła nas w stronę wielkich, pokrytych fikuśnymi wzorami wrót.

-Zapraszam do środka –powiedziała, gdy doszliśmy. W środku zamek sprawiał nie gorsze wrażenie, może nawet lepsze. Urządzony był (nie zgadniecie… :P –dop.aut) na biało. Od razu, gdy się weszło, było wielkie pomieszczenie z wielką ilością sof, z resztą większość nie była pusta. Ogromne okna wpuszczały dużo światła, przez co pomieszczenie wyglądało jeszcze lepiej.

-Może nas przedstawisz? –zapytał ironicznie Will.

-Czy ty się nie potrafisz przymknąć chociaż na chwilę? A i owszem! To jest Clary, moja najlepsza przyjaciółka z dzieciństwa, lecz ona musiała wyjechać z naszego rodzinnego miasta –wskazałam na mulatkę z piwno-zielonymi oczami oraz brązowymi włosami do ramion, która byłą ubrana w białą sukienkę z kotkiem i kokardką, na to miała narzucany biały kożuszek, na nogach miała białe, pikowane trampki- Clar to jest Pan upierdliwy, czyli Will, a to jest moja najlepsza przyjaciółka Allie.

-Hej! –moja BFF przywitała się nimi swoim starym zwyczajem, czyli przytuleniem- Chwilunia! –powiedziała i zniknęła na chwilę. Po krótkim czasie wróciła z blondynem, średniej wysokości, który był ubrany w biały T-shirt, czarne spodnie i czarną skórzaną kurtkę, przeczucie mówiło mi, że jest on dość opancerzony (XD –dop.aut.) Było w nim też coś niezwykłego… Miał złote oczy. Był on tajemniczym chłopakiem, a przynajmniej na pierwszy rzut oka.

-To jest Jace –powiedziała z szerokim uśmiechem, wiedziałam, że coś się kroi- mój chłopak –ale cóż trzeba przyznać, że przystojny to on jest.

-Hej! Miło mi cię poznać jestem Allie –powiedziała moja przyjaciółka ze swoim przyjacielskim podejściem do wszystkiego i każdego.

-Will –Pan upierdliwy skinął głową.

-Elsa –powiedziałam i przytuliłam się z nim na przywitanie, jak z prawie każdym. Will patrzył na tą scenę morderczym wzrokiem, ale ja nie wiem o co mu chodzi… W końcu u mnie to jest NORMALNE…

-Elso, zostaniecie tutaj trzy dni zaraz jedna z moich Śnieżynek…

-Wiedziałam! Co prawda to w mojej pierwszej myśli to ty byłaś Śnieżynką… Ale to w końcu jeden śnieg!**

-Oj, Elsa, Elsa… W sumie to jestem z ciebie nawet dumna –wypięłam dumnie pierś do przodu i podniosłam wysoko głowę, żeby pokazać innym, że są gorsi ode mnie… Jasne, ja tylko żartuję (Ach ta niepewność w jej głosie :P –dop.aut)

-Moje Śnieżynki pokażą wam pokoje. Mam nadzieję, że się wam spodobają.

***

Mam nadzieję, że rozdział wam się spodobał. Wiem, jest troszku krótki, więc przepraszam. Wstawiam już dzisiaj, ponieważ w czasie weekendu najnormalniej w świecie nie miałabym czasu. Myślę, że za chwilę pojawią się również zakładki, które niedawno usunęłam ;)

Myślę również o zmianie Playlisty, więc w komentarzach i w zakładce ''Piosenki'' (albo coś w tym stylu) piszcie jakie piosenki mogłyby się pojawić ;)

Życzę miłego weekendu :*

*Po grecku: ''Przenieść''